هنر فرش ایران مانند زبان فارسی از مرزهای جغرافیایی کشور فراتر رفته است. رواج سبک های طراحی و فنون بافندگی قالی ایران در کشورهای شرقی و شمالی کشور و تقلید نا به جای آن در کشورهایی مانند هندوستان، پاکستان و چین همگی خبر از قلمرو گسترش یافته جغرافیای فرش ایران می دهد. فراوانی تنوع و گستردگی کانون های بافت فرش در ایران، در مجموع از همسانی خاصی بهره می گیرد که سازنده نهاد فرش در ایران و تجلیگاه فرهنگ، مناسبات و شئون عدیده ای است که به مرور طی نسل های متمادی بر مبنای این خاستگاه شکل گرفته اند.
آمارهای جسته و گریخته حاکی از آن است که در کشور ایران، رقمی حدود سی هزار محل و کانون (۲۴) قالی بافی کوچک و بزرگ اعم از استان، شهر، ده و آبادی وجود دارد. پرداختن به همه این کانونها، حتى ذکر محل جغرافیایی آنها در این مختصر، ناممکن است. در این کتاب، کوشش شده است تا به طور گذرا، از برخی کانون های مهم (با ذکر یک یا چند ویژگی از آن یاد شود. این گذار از شمال شرقی ایران یعنی خراسان – که به قول قدما «مطلع الشمس» ایران است – راه را آغاز و به جنوب غربی در ایلات قشقایی نشین و خمسه نشین به این…

دانلود مقاله از سایت پژوهشگر

بازگشت