قالی های سلجوقی در قرن سیزده میلادی (هفت قمری) شهرت فراوانی داشت. مارکوپولو در سفرنامه خود اشاره می کند که زیباترین و عالیترین قالی های دنیا توسط هنرمندان ترک، یونانی و ارمنی در آسیای صغیر بافته می شود. قدیمی ترین قالی های ترکیه از دو مسجد علاء الدین قونیه و اشرف اغلو بی شهیر (بایشهر) بدست آمده است (چهار قطعه پاره فرش و دو فرش تقریبا سالم)
قونیه پایتخت سلطان علاءالدین سلجوقی بود. وی هنرمندان و اهل دانش را در این شهر مورد حمایت قرار داده و در تاریخ 616 قمری مسجد علاء الدین را در آن بنا کرد. گفته می شود که فرش های موجود در مسجد علاء الدین نیز در آن زمان تهیه و بافته شده است، اما سندی در دست نیست. قونیه تا اواخر قرن 15 میلادی همچنان پایتخت سلاجقه روم بود.

نقوش قالی های سلجوقی کشف شده

قالی های بدست آمده در این دو مسجد دارای شکل هندسی و اشکال مشبک به صورت واگیره ای، چند ضلعی با ستاره های هشت پر، حاشیه شبه کوفی و نقوش شکسته قلاب دار بودند.

رنگ بندی قالی های سلجوقی کشف شده

رنگ های بکار رفته در این فرش ها قرمز، زرد، سبز، قهوه ای، اخرایی، آبی روشن و تیره می باشد.

سایر مشخصات فنی قالی های سلجوقی کشف شده

این قالی ها دارای گره متقارن (ترکی)، تمام پشم (تار، پود و پرز پشم) هستند. قالی های مسجد اشرف اغلو از نظر طرح، رنگ و سایر مشخصات مشابه قالی های علاءالدین هستند.
در اوایل قرن نهم میلادی و دوران حکومت سلجوقیان (اواخر آن) فرش های دیگری پیدا شد که مشابه فرش های مورد نظر نبوده و به آنها اصطلاحا قالی های آناتولی گفته می شوند، اگر چه متعلق به عصر سلجوقیان است.