وی با اشاره به گرفتن نمایندگی شرکت تابلو فرش مستقردر مشهد گفت: راه اندازی کارگاه با مشکلاتی همراه بود زیرا شرکت فقط نمایندگی را اعطا کرده بود نه هزینه تاسیس کارگاه، و چون بنا بود کارگاه بجز تابلو فرش در زمینه فرش دستباف هم فعالیت داشته باشد مستلزم تامین منابع مالی بود.
گل افزور رنجبر در گفت و گو با ایرنا اعلام کرد: از کودکی به عنوان بافنده فرش مشغول به کار بودم واولین فرش دستبافی را که با کمک یکی آشنایان خود به اتمام رساندم فرش یزدی با ابعاد 3*1 بود.
وی ادامه داد: پشتکار و علاقه باعث شد که به مدت هشت سال عضو هیات مدیره صنف فرش دستباف در استهبان باشم و در آنجا نیز هنر فرش بافی را آموزش دهم.
این هنرمند و کارآفرین استهبانی در مورد علت گرایش به هنر بافت تابلو فرش می گوید: بعد از مشورت با اهل فن به این نتیجه رسیدم که به صورت تخصصی هنر زیبای بافت تابلو فرش را دنبال کنم این در حالی است که تا آن زمان هیچ گونه تابلو فرشی در استهبان بافته نمی شد، به همین منظور در یکی از نمایندگی های فرش و تابلو فرش های دستباف مشغول به کار شدم. در ابتدا طرح های ارسالی شرکت را در خانه بافته و تحویل می دادم. بعد از ارسال چند تابلو فرش به شرکت و اثبات توانایی خود در این کار از طرف شرکت جهت اخذ نمایندگی به مشهد دعوت شدم.
رنجبر گفت: شرکت فرش و تابلو فرش های دستباف ضمن پیشنهاد برای اخذ نمایندگی، پیشنهاد تاسیس کارگاه آموزشی و تولید را در این خصوص مطرح کرد که بنده به علت علاقه زیادی که به این کار داشتم پذیرفتم.
گل افروز رنجبر به خبرنگار ایرنا گفت: تاسیس کارگاه با این مضمون می توانست علاوه بر اینکه تعداد زیادی از علاقه مندان را جذب کند، موجب ایجاد اشتغال خانم ها در خانه نیز شود.اما راه اندازی کارگاه با مشکلاتی همراه بود زیرا شرکت فقط نمایندگی را اعطا کرده بود نه هزینه تاسیس کارگاه، و چون بنا بود کارگاه بجز تابلو فرش در زمینه فرش دستباف هم فعالیت داشته باشد مستلزم تامین منابع مالی بود.
این کارآفرین گفت:با اخذ وام مشاغل خانگی از کمیته امداد استهبان به مبلغ سه میلیون تومان بعد از یکسال موفق به راه اندازی کارگاه در مهر ماه سال 1391 شدم. حال بماند که در این بین به علت خرید اینترنتی نخ تابلو فرش می بایست مبلغی را هم صرف خرید رایانه می کردم. در ابتدای راه اندازی کارگاه بتنهایی فعالیت داشتم.
مسئول کارگاه تولید تابلو فرش در استهبان با بیان اینکه افزایش تعداد علاقه مندان به این کار باعث شد تا کارگاه را وسعت دهم افزود: روز به روز بر تعداد علاقه مندان به این هنر افزوده می شد و کارگاه ابتدایی دیگر جوابگوی هنرجویان نبود و از طرفی چون اکثر طرح هایی که بافته می شود به روز است هر طور بافنده ماهری هم که باشد نیاز به آموزش دارد، از همین جهت نیاز به کارگاه آموزشی بیشتر احساس می شد.
با گسترده شدن کارگاه برنامه به این صورت شد که هنر جو در این رشته بعد از انتخاب طرح و خرید نخ مورد نیاز، مراحل آماده سازی دار تابلو فرش و آموزش در کارگاه آغاز می شد و بافنده در طول بافت تابلو فرش در صورت لزوم راهنمایی هایی کسب می کند.
رنجبر بیان داشت: در خصوص کارگاه بافندگی باید بگویم چون کار بافت مستلزم صرف وقت زیادی است، هنر جویان مراحل بافت را در منزل انجام می دهند و به جرات می توان گفت هر خانه با وجود یک دار تابلو فرش به یک کارگاه تولیدی تبدیل شده است. بعد از اتمام کار چنانچه هنرجو مایل باشد تابلو فرش بافته شده جهت فروش به بازار عرضه می شود.
گل افروز رنجبر تعداد افراد شاغل به صورت مستقیم در کارگاه را چهار نفر اعلام کرد و گفت: یک نفر مسئول آموزش، دو نفر مسئول آماده سازی دار و یک نفر مسئول آماده سازی نخ، بجز بافنده تابلو فرش به صورت مستقیم مشغول بکار هستند.
وی گفت: سال اول بازار تابلو فرش زیاد خوب نبود و تقریبا فروشی صورت نمی گرفت در سطح استان هم با وجود کارگاه های دیگر، استقبال از تولیدات ما نمی شد. البته این بدان معنا نیست که تلاشی برای فروش تابلو فرش ها صورت نمی گرفت ما بسته به زمان تابلو فرش ها را به گالری هایی در تهران و شیراز فرستادیم تا بتوانیم محصولات کارگاه را معرفی کنیم.
رنجبر گفت:این بازار یابی ها ادامه داشت تا اینکه دو سال گذشته نمایشگاهی که کمیته امداد امام خمینی در شیراز برپا کرده بود شرکت کردیم. شرکت در این نمایشگاه به دلیل استقبال خوب مردم باعث شد تا با فرادی آشنا شویم که در کار صادرات فعال بودند که بحمد الله توانستیم با جلب نظر آنان از امسال کار صادرات تابلو فرش این کارگاه را به کشور های حاشیه خلیج فارس آغاز کنیم.
این هنرمند استهبانی مشکل بیمه را یکی از مشکلات پیش رو بیان کرد و افزود: به دلیل اینکه تابلو فرش ریز بافت است و خیلی زمان می برد تا مقداری از آن بافته شود و بازرسان بیمه که تقریبا هر سه ماه یکبار دارها را مورد بازرسی قرار می دهند با پیشرفت قابل توجهی روبرو نمی شدند.
رنجبر گفت:می بایست در زمان بازرسی از دار یعنی هرسه ماه، بافنده توانسته باشد 70 سانتی متر از کار را بافته باشد که این میزان در مدت سه ماه برای تابلو فرش غیر ممکن است زیرا تابلو فرش ها بسته به نوع ابعاد و رج شمار مدت زمان متفاوتی را جهت بافت طی می کند، به همین دلیل پیشنهاد می شد که بافندگان درشت بافت کار کنند تا میزان حدنصاب ادامه بیمه را داشته باشند و این باعث شد تا بسیاری کار بافت تابلو فرش را کنار بگذارند.
این کارآفرین گفت: با پیگیری ها و تلاش های فراوان خوشبختانه موفق شدیم که بافندگان تابلو فرش را از این قانون مستثنا کنیم و ملاک بازرسی از پیشرفت تابلو فرش ها جهت تداوم بیمه از سانتی متری به گره ای تبدیل کنیم و این باعث شد که بازار تابلو فرش که رو به رکود گذاشته بود دوباره جان تازه ای بگیرد.
مسئول کارگاه آموزش و تولید تابلو فرش در استهبان با بیان اینکه بسیاری از کسانی که در این حرفه مشغول هستند مبتدی بوده اند و از بافندگی سر رشته ای نداشته اند افزود: کسانی که به این کار علاقه مند هستند می توانند با مراجعه به کارگاه یا سازمان فنی و حرفه ای این هنر را آموزش ببینند و مشغول شوند.
رنجبر ادامه داد:اما برای تعدادی از علاقه مندان که درشت بافت یا همان بافت فرش کار کرده اند باید بگویم، فکر نکنند بافت تابلو فرش به دلیل ریز بودن از عهده آنان خارج است. با راهنمایی و آموزش های انجام شده یکی از همین بافنده های فرش موفق شد در مدت 20 روز بافت تابلو فرش کوچکی را به اتمام برساند این در حالی بود که فقط مبلغ 50 هزار تومان صرف خرید نخ شده بود و تابلو فرش را توانستیم به قیمت 200 هزار تومان به فروش برسانیم و کار به جایی رسیده که الان این بافنده طرح هایی را به اتمام رسانده که در بازارهای خارج از ایران نیز به فروش می رسد.
وی ادامه داد: این کارگاه در زمینه فرش و تابلو فرش دستبافت فعالیت دارد وبه دلیل استقبال از این هنر بافت قالیچه های چهل ابریشمی را آغاز کرده ایم وبا توجه به اینکه هنوز کار بافت آن به اتمام نرسیده است مشتریان خاص خود را دارد و پیش خرید شده است.
گل افروز رنجبر مسئول کارگاه بافت فرش و تابلو فرش دستباف در استهبان ضمن بیان اینکه اگر مسئولین از این هنر حمایت نکرده بودند کار به اینجا نمی رسید افزود: بسیاری از مسئولین شهرستانی بنده را در این راه یاری دادند که جا دارد از همه آنها تشکر کنم.اما از آنجایی که این هنر با استقبال خوبی روبرو شده است نیاز به پیدا کردن بازار فروش خوب برای این محصول بیش از پیش احساس می شود و اگر مسئولین بتوانند در راه صادرات این محصول گام بردارند بدون شک باعث رونق این حرفه و اشتغال زایی بیشتر خواهد شد.