پشم های فرش با گذشت زمان و در اثر اصطکاک با عوامل خارجی و یا به اصطلاح «پا خوردن» فَلس های خود را از دست داده کهنه نما و شفاف می شوند.برای کهنه نما نمودن فرش و برای آنکه قالی ها رنگ آمیزی خام و زننده ی خود را از دست بدهند از دیر زمان در ایران مرسوم بوده است که فرش ها را در کوچه بازار در زیر پای عابرین قرار داده و یا در آفتاب پهن کرده و با آب و چوبک و خاکستر که خاصیت قلیایی دارند آنها را شست و شو می دادند . همین عمل را نیز می توان با یک ماده شیمیایی به نام هیپوکلریت کلسیم که نام تجاری آن سود و یا پودر سفید گری است انجام داد چه پشم در مجاورت املاح کلر فَلس های خود را از دست داده و صیقلی می شود . این عمل را اصطلاحا کلرینه کردن پشم و یا دواشور نمودن می نامند . عمل دواشور نمودن بیشتر در مورد فرش های صادراتی معمول است و تجار فرش برای آنکه اصالت و قدمت بیشتری به فرش های خود بدهند آنها را دواشور کرده و سپس صادر می نمایند . ولی با روش های جدید آزمایشگاهی می توان نوع رنگ های به کار رفته و همچنین قدمت الیاف فرش را تشخیص داد . به کمک همین روش ها امروزه توانسته اند تاریخ بافت برخی از فرش هایی را که در این اواخر به تقلید از کارهای قرون گذشته بافته شده و به غلط به آن زمان ها منتسب کرده اند ، تعیین کرد .