صنایع خراسان جنوبی با قدمت چندین هزار ساله خود هنرمندان زیادی را در سطح کشوری مشهور کرده است. جاجیم بافی، پخل بافی، گلیم بافی و ... از جمله صنایعی است که نام خراسان جنوبی را بر خود حک کرده‌اند.
اما در دو سال گذشته هنر جدیدی برای اولین بار از لرستان توسط جوان ۲۳ ساله قاینی وارد خراسان جنوبی شد و در کمتر از دو سال بازار خوبی را به خود اختصاص داد. حال دیگر هنر «ماشته بافی» هم در جدول صنایع دستی استان به ثبت رسیده است که می‌توان ذوق هنرمندان این خطه را در تار و پودهای آن مشاهده کرد.
«حسین پور حاجی» یکی از هنرمندان قاینی بوده که برای اولین بارهنر «ماشته بافی» در حوزه صنایع دستی را به استان کشاند و در کمتر از دو سال به سودآوری بالایی رسیده است.
از این رو ساعتی را با وی به گفت و گو می‌نشینیم تا از انگیزه، حمایت‌ها و سختی‌های این رشته بگوید.

فرار از بیکاری مرا هنرمند کرد
این هنرمند قاینی در گفت و گو با خبرنگار مهر بیان کرد: ماشته نوعی پارچه است که در دسته بندی رشته‌های صنایع دستی، در دسته نساجی سنتی محسوب می‌شود.
پورحاجی ادامه داد: ماده اولیه این پارچه پشم ریسیده بوده که در حال حاضر از نخ‌های پلی استر و آکریلیکی موجود در بازار استفاده می‌کنند.
وی با بیان اینکه ابزار بافت در ماشته بافی شامل دار، چرخ ماسوره پیچی، ماکو، ماسوره است، افزود: این هنر مانند جاجیم بافی بوده با این تفاوت که در ماشته از چهار نخ و در جاجیم از دو نخ استفاده می‌شود.
پورحاجی ادامه داد: کاربرد ماشته در گذشته به صورت رختخواب پیچ بوده ولی امروزه کاربردهای دیگری نظیر رومیزی، رویه مبلمان، پشتی و تکه دوزی رویه کیف و کفش زنانه استفاده می‌شود.
وی با اشاره به انگیزه خود برای روی آوردن به این رشته بیان کرد: من دارای مدرک تحصیلی لیسانس برق هستم و اما از این مدرک نتوانستم وارد بازار کار شوم.
پورحاجی با بیان اینکه فرار از بیکاری مرا هنرمند کرد، افزود: برادر بزرگترم هم بیکار بود و از آنجایی که زن برادرم خیاط بود، به سمت صنایع دستی رفتم.
وی ادامه داد: دوره آموزشی دو ماهه‌ای را در زمینه «ماشته بافی» در لرستان گذراندم و به مدت یک سال نیز در تهران به صورت کارگری، کار کردم.

با سرمایه گذاری دو میلیون تومانی به صد میلیون رسیدم
این هنرمند قاینی با بیان اینکه برای شروع کار تنها دو میلیون تومان سرمایه داشتم، اظهار کرد: با گذشت کمتر از دوسال از آغاز به کار، ۱۰۰ میلیون تومان سرمایه در گردش دارم.
وی با بیان اینکه هم اکنون با پنج دستگاه به کار «ماشته بافی» مشغول هستم، افزود: همچنین برای ۱۵ نفر نیز اشتغال مستقیم ایجاد کرده‌ام.
پورحاجی با اشاره به بازارهای فروش تولیدات خود، بیان کرد: بسیاری از تولیداتم را به شهرهای توریستی مانند اصفهان، شیراز، تهران و اردبیل می‌فرستم.
وی با بیان اینکه بازار فروش این محصول در خراسان جنوبی شرایط مطلوبی ندارد، افزود: مردم این استان، نسبت به صنایع دستی و بومی خود علاقه‌ای نشان نمی‌دهند.
پورحاجی کیف، کفش و رومیزی را از جمله تولیدات خود دانست و افزود: می‌توان با تغییر در طرح، رنگ و تکنیک بافت، کاربردهای جدیدتری برای آن تعریف کرد.

ادغام صنایع دستی «ماشه بافی» و «سفال گری»
وی بیان کرد: آمیخته کردن هنر «ماشته بافی» و «سفال گری» یکی از برنامه‌های پیش روی بوده که امید است با موفقیت رو به رو شوم.
پورحاجی ادامه داد: با استفاده از تکه‌های پرتی و اضافی ماشته، بر روی سفال می‌توان شکلات خوری، سماور، پارچ و صندوق نیز تولید کرد.
این هنرمند قاینی خواستار حمایت مسئولان شد وافزود: مکانی که در آن به این هنر مشغول هستم، کوچک است و امکان توسعه را نمی‌دهد.
وی ادامه داد: همچنین این هنر دارای متقاضی زیادی بوده که به دلیل کوچک بودن کارگاهم از جذب آن‌ها معذور هستم.



پورحاجی افزود: در صورت توسعه و گسترش مکان می‌توانم برای بیش از ۷۰ نفر اشتغال ایجاد کنم.
وی اظهار کرد: هنر «ماشته بافی» برای اولین بار از لرستان وارد خراسان جنوبی شد و امید است مورد توجه مسئولان قرار گیرد.

چتر بسته بیمه برای هنرمندان صنایع دستی
این هنرمند قاینی با اشاره به مشکلات پیش رو، بیان کرد: نداشتن بیمه نیروها از اصلی‌ترین مشکل در این حوزه است.
وی با بیان اینکه تاکنون بیمه‌ای برای حوزه صنعت نبوده است، افزود: طرح بیمه صنعت به مجلس پیشنهاد شده که امید است مورد تأیید قرار گیرد.
پورحاجی همچنین خواستار اخذ تسهیلات شد و افزود: برای به روز رساندن چرخ‌های کار و افزایش محیط کارگاهم نیازمند تسهیلات هستم.